از آنجا که این مطالعات غالبا از سوی کسانی انجام شده است که با فرض وحیانی نبودن قرآن و گاه با نگرش نه چندان مثبت به پیامبر اسلام، مشغول این گونه پژوهشها شدهاند، دامنه شک و تردید در آنها بسیار گسترش یافته است. یکی از جلوههای بارز این شک پراکنی، ایجاد تردیدهای گسترده در سیره نبوی و قرآن است، به گونهای که حتی نام پیامبر هم از سوی برخی خاورشناسان مورد تردید قرار گرفته است. به اعتراف «امیل درمینگهام» گروهی مانند مویر، نولدکه و ماگولیوس با همین روش شکاکانه تاثیراتی منفی در آثار خود به جای نهادند. او دراین باره میگوید:
«من المؤسف حقا ان غالی بعض هؤلاء المتخصصین من امثال مویر…فی النقد احیانا فلم تزل کتبهم عامل هدم علی الخصوص…»
درباره درس
به گفتگو بپیوندید